تأثیر دمای زیاد بر زمان گیرش و روند تغییرات مقاومت الکتریکی بتن تازه

یکی از خواص بتن تازه زمان گیرش بتن است. معمول ترین روش برای تعیین زمان گیرش مخلوط های بتن از طریق مقاومت در برابر نفوذ (روشastm c403 ) است. با توجه به معایب روش استاندارد، روش های دیگری برای تحلیل زمان گیرش بتن مطرح شده است که از آن جمله می توان به روش مقاومت الکتریکی اشاره نمود. از آنجا که عمدتا ساخت بتن در تماس مستقیم با محیط انجام می گیرد، پیوسته تحت تاثیر شرایط اقلیمی خود واقع می گردد. دما مهمترین عامل اقلیمی است که بیش از هر عامل دیگری بتن را تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیق حاضر امکان سنجی اندازه گیری زمان گیرش بتن با استفاده از روش مقاومت الکتریکی را در دماهای عمل آوری مختلف نشان می دهد، همچنین با توجه به اینکه خواص مختلف مهندسی بتن، متأثر از ریزساختار پیچیده خمیر سیمان و ناحیه انتقال آن می باشد و پر شدن فضاهای خالی بتن با محصولات ناشی از هیدراسیون، بر پدیده های گیرش و سخت شدن یک خمیر سیمانی در حال هیدراته شدن و بر مقاومت الکتریکی بتن تأثیر می گذارد، بررسی ریزساختار خمیر سیمان در دماهای مختلف مورد توجه این تحقیق می باشد. به این منظور زمان گیرش بتن به روش استاندارد و توسعه مقاومت ویژه الکتریکی به مدت 1540 دقیقه ارزیابی شد، همچنین فازهای تشکیل شده در خمیر سیمان در زمان های مختلف از هیدراسیون (با توجه به زمان های گیرش) به کمک تصاویر میکروسکوپی (sem) مطالعه و توسط نرم افزار 4.7 envi ، مورد آنالیز قرار گرفت. با توجه به اینکه زمان های گیرش اولیه و نهایی به دست آمده از منحنی مقاومت الکتریکی در دماهای عمل آوری مختلف نزدیک به همان زمان ها از روش استاندارد astm c403 می باشند، همچنین تأثیر عوامل مختلف (دمای عمل آوری، نسبت آب به سیمان و جایگزینی خاکستر بادی) بر زمان های گیرش در هر دو روش مشابه اند و نیز به کمک تصاویر ریزساختاری ثابت می گردد که اندازه گیری مقاومت الکتریکی بتن در دماهای عمل آوری مختلف که به سادگی و دقت صورت می گیرد، می تواند پایش مراحل هیدراسیونی و گیرشی را هم شامل شود. همچنین مراحل مختلف منحنی مقاومت الکتریکی از جنبه ریزساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و ریزساختار خمیر سیمان و ناحیه انتقال در زمان های مختلف هیدراسیون و تأثیر عوامل مختلف (دمای عمل آوری، نسبت آب به سیمان، جایگزینی خاکستر بادی) بر ریزساختار خمیر سیمان بررسی شده است.